Rezerwat przyrody "Zabłocie" w Bratkowicach
Na terenie Gminy Świlcza znajduje się także obiekt poddany ochronie rezerwatowej. Jest to faunistyczno-florystyczny obszar o nazwie "Zabłocie". Rezerwat przyrody to obszar obejmujący zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy, określone gatunki roślin i zwierząt, elementy przyrody nieożywionej, które mają istotną wartość z punktu widzenia naukowego, przyrodniczego, kulturowego bądź krajobrazowego.
"Zabłocie" rozciąga się na powierzchni 680,52 ha. W granicach Gminy Świlcza znajduje się on na gruntach wsi Bratkowice, a pozostała część znajduje się na terenach sąsiednich gmin: Kolbuszowa, Głogów i Sędziszów. Obejmuje lasy leśnictwa Budy i leśnictwa Poręby o łącznej powierzchni 71,05 ha, a także grunty indywidualnych właścicieli - łąki i rowy - o powierzchni 5,28 ha, co w sumie daje 76,33 ha. Rezerwat zawiera hodowlane stawy, położone na terenie lasu mieszanego, sosnowo-dębowego, będącego najbardziej naturalnym fragmentem dawnej Puszczy Sandomierskiej. Utworzono je przed II wojną światową, wykorzystując naturalne, zabagnione obniżenia terenu.
Niemal w środku lasu, na północ od Bratkowic, znajduje się duży kompleks śródleśnych stawów rybnych, założonych jeszcze w okresie międzywojennym. Pierwszymi ich właścicielami byli Żydzi. Stawy te wykopane zostały ręcznie; pracą tą zajmowali się mieszkańcy okolicznych wsi. Po wojnie stawy przeszły na rzecz skarbu państwa. Ich właścicielem zostało Państwowe Gospodarstwo Rybackie w Kolbuszowej. Po roku 1975 zaczęto stopniowo rezygnować z gospodarki rybnej większości stawów. Wypuszczano z nich wodę, a puste akweny bardzo szybko zarastały rozmaitą roślinnością. W efekcie u schyłku lat 80-tych ponad połowa stawów była bez wody i wtedy gospodarkę rybną przejął właściciel prywatny. Utworzone zostały specjalne łowiska dla wędkarzy - staw o powierzchni 7 ha.
Kompleks stawów jest silnie rozczłonkowany siecią grobli z przyległymi pasami trzcinowisk i roślinności szuwarowej. Zachodnią część rezerwatu zajmują mokre, zastoiskowe łąki w otoczeniu olsów i mokradeł. Otulina leśna stanowi środowisko zsynchronizowane z biotopami wodnymi.
Rezerwat stanowi piękne siedlisko około 30 gatunków ptaków wodnych i około 70 gatunków typowych dla biotopów leśnych. Łącznie z gatunkami przelotnymi i zalatującymi w rezerwacie tym odnotowano około 160 gatunków ptaków. Jest on również zbiorowiskiem licznych roślin, owadów i zwierząt. Osobliwością tego terenu są bobry, które zostały sprowadzone w 1997 roku.
Można tu też spotkać łosia, a nawet wilka i żbika. Do rzadkich chronionych gatunków ptaków należą lęgowe perkozy rdzawo szyje, bociany czarne, łabędzie, kaczki cyranki, wodniki, kureczki nakrapiane, derkacze, bekasy, brodźce samotne i trzciniaki, orlik krzykliwy, cietrzew i puchacz. Zaobserwowano tu też szereg ptaków, które bardzo rzadko zalatują na teren Polski; m.in. perkoz rogaty, czapla biała, rybołów, bielik, kaczka ogorzałka, sokół wędrowny. Po wielu latach przerwy obserwuje się próby gniazdowania czapli siwej.